Fehîm-i Kadîm’in Şiirlerinde Gurbet

FEHÎM-İ KADÎM’İN ŞİİRLERİNDE GURBET
 
Mehmet ÜNAL
Mehmet PEKTAŞ
 
ÖZET:
 
XVII. yüzyılın Divan şairlerinde Sebk-i Hindî’nin yoğun tesiri görülmektedir. Bu üslubun etkisiyle şiirlerde mânâ incelerek kapalı, girift bir hale gelmiş, az sözle çok şey anlatılmaya çalışılmış, insanın iç dünyasına dair, ıstırap, acı ve üzüntüler şiirin konusu olmuştur. Bu yüzyılda yaşamış olan Fehîm-i Kadîm de şiirlerinde benzer duyguları işlemekle beraber onun bu tutumu temsil ettiği üslubun yanında kısa hayatı boyunca yaşadığı talihsizliklerle de yakından ilişkilidir. Doğup büyüdüğü İstanbul’da arzu ettiği huzur ve rahatı bulamayan şair, buradan kurtulmak istemiştir. Çeşitli vesilelerle Kudüs, Mekke, Medine ve Edirne’ye gittikten sonra Mısır’a gitmiş ve yaklaşık 3 yıl burada kalmıştır. Fehîm-i Kadîm Mısır’da da umduğunu bulamayınca memleket hasreti çekmeye başlamış, vatanına karşı duyduğu derin özlemi ve içinde bulunduğu karamsar ruh halini şiirlerine yansıtmıştır. Şair, Mısır’dan memleketine doğru yola çıkmışsa da bu arzusuna kavuşamadan yolda vefat etmiştir.
 
Bu makalede, Fehîm-i Kadîm’in şiirlerinde memleket hasreti ve gurbet acısının yeri ve önemi araştırılmış, şairin hayatı ile şiirlerine yansıyan duygular arasındaki paralellikler ortaya çıkarılmıştır.
 
Anahtar Kelimeler: Divan şiiri, Fehîm-i Kadîm, Gurbet, XVII. Yüzyıl, Sebk-i Hindî.
 
Makalenin tamamı: