SONSUZLUĞA DOĞRU

Sonsuzluğun özleminde çırpınıyorum,

Yakıyor beni kaybolup gitmek duygusu..

En çürük dallara bile tutunuyorum,

Gözlerimi kaplıyor mazinin kör pusu.

Bende kalan altı üstü bir hazin soluk,

Sonu geldi yolların; çıkmazlar, “Merhaba!”

Hayallerin bile ötesinde mutluluk,

Geceler çoktan sırtını döndü sabaha..

Çözüldü özümde tutkunun kördüğümü,

Anlamını büsbütün yitirdi kavramlar.

Sırtıma vurunmuşum boşluğun yükünü,

Menzile varmaya yalnız birkaç adım var..