Derginin bu sayısında Mehmet Pektaş'ın yanı sıra Âşık Şenlik, Tacettin Şimşek, Yaşar Özden, Kadir Köse, Leyla Yıldırım (Leylican), Cahit Can, Hülya Tozlu, Halit Yıldırım, Fatih Kandemir, M. Nihat Malkoç, Ali Kemal Yiğit, Salman Kapanoğlu, Yasin Şen, Ramazan Demirtaş, Dursun Yeşil, Zekeriya Çakabey, Mehmet Baş ve Osman Gazi Turaç'ın yazı ve şiirleri yer alıyor.

Mehmet Pektaş, Seydişehir Seyit Harun İmam Hatip Ortaokulu öğrencileri ile buluştu. Türkçe öğretmeni Hüseyin Keleş tarafından düzenlenen program çevrimiçi olarak gerçekleştirildi. Mehmet Pektaş, programda öğrencilerle İstiklal Marşı ve Mehmet Akif Ersoy hakkında sohbet etti.

Akıl hastanesinin tüm doktorları başhekimin odasında önemli bir toplantı hâlindeydi. Toplantının en hararetli yerinde oda kapısı büyük bir gürültüyle açılınca içeridekiler neye uğradıklarını şaşırdılar. Başlar önce kapıyı tekmeyle açıp paldır küldür içeri dalan hasta bakıcı Cemal’e ardından ne olup bittiğini anlamak istercesine birbirlerine çevrildi. Başhekim, Cemal’i fırçalamak için elini masaya vurup öfkeyle ayağa kalkarken Cemal, hastanenin eniğinden cücüğüne kim varsa verip veriştirmeye başladı. Yüzü kırmızıdan mora doğru renk değiştiren Başhekim, dilinin ucuna kadar gelen sözleri yutmak zorunda kaldı. Birkaç defa yutkunduktan sonra gözleri, bayan doktorlara kayınca soğuk soğuk terledi.

“Vîrânelerin yasçısı baykuşlara döndüm, Gördüm de hazânında bu cennet gibi yurdu. Gül devrini bilseydim onun, bülbül olurdum; Yâ Rab, beni evvel getireydin ne olurdu?” Mehmet Akif cennet gibi yurdun “hazanında” doğar, büyür ve yaşar. Onun dünyaya gözlerini açtığı yıllarda Abdülaziz tahttan indirilip bilekleri kesilir, yerine önce V. Murad ardından da Abdülhamid getirilir. Çok geçmeden 93 Harbi olarak bilinen Osmanlı Rus harbi patlak verir. Osmanlı-Rus Savaşı’nın yaraları sarılmadan, Trablusgarp Savaşı başlar; Trablusgarp bitmeden Balkan Savaşları patlar. Ardından yüzyıllarca aynı bayrak altında yaşayıp aynı kıbleye yönelen milletler bir bir bağımsızlıklarını ilan ederek Osmanlı Devleti’nden ayrılırlar.

Hepimizin hikâyesi birbirine benziyor aslında. Bazen isimler değişir, bazen şehirler, bazen de tarihler… Ama bütün hikâyeler yarımdır, bir anda bitiverir. Benim hikâyem de herkesinki gibi başlamıştı. Güzel bir çocukluk geçirdim. Ailem hep üzerime titredi. Benim için ellerinden gelenin en iyisini yaptılar. Okul hayatım boyunca efendi-uslu, çalışkan bir öğrenciydim. Kavga dövüş bilmezdim. Diğer çocuklar gibi öğretmenlerden aileme şikâyet gitmezdi. Her dönem teşekkür, takdir alırdım.