İlçe dolmuşuna bizim köylülerle birlikte bindik. Çok sinirliydim resmen burnumdan soluyordum. Boş koltuk ararken arkadan birisi seslendi: “Muhtarım muhtarım!” Baktım, iki saat önce indiğim otobüsteki yol arkadaşım. Sinirim bir an için geçti, gülümsedim. Ona doğru ilerleyip yanına oturdum ve sordum: “Hayırdır yeğenim, sen de mi bizim ilçeye gidiyorsun?” “Evet, muhtarım.” dedi. Yol boyunca hep beni konuşturduğundan sorma fırsatım olmamıştı. Meğer delikanlı bizim ilçede görev yapan bir arkadaşını ziyarete gidiyormuş. Birden gözleri ayağımdaki takunyalara ilişti, gülmeye başladı.

Hece Taşları'nın 55. sayısı Ali Akbaş özel sayısı olarak yayımlandı. Bu sayıda Mehmet Pektaş, Metin Özarslan, Yasin Mortaş, Mehmet İsmail, Nazım Payam, Mustafa Kök, İbrahim Eryiğit, Ahmet Doğan İlbey, Tacettin Şimşek, Ramazan Avcı, Halit Yıldırım, Mehmet Gözükara ve Tayyib Atmaca'nın şairle ilgili yazıları yer alıyor. Dergideki bütün şiirler ise Ali Akbaş'tan seçilmiş.

Derginin bu sayısında Mehmet Pektaş'ın yanı sıra Ali Akbaş, Fikret Görgün, Mustafa Doğan, Lütfü Kılıç, Gökmen Sakin, Cemal Divani, Tayyib Atmaca, Selami Akdoğan, Hayrettin Önder, Hikmet Özdemir, Toygar Yontar, Sezai Çiçek, Resul Kazım Aladağ, Halit Yıldırım, Murat Yalçın, Sebahattin Karadaş, Musa Serin ve Osman Gazi Turaç'ın yazı ve şiirleri yer alıyor.

Yalan yok, ben önce hanımdan şüphelendim. Evlendiğimiz günden beri cebimde madeni para gördü mü kesin alır. Allah var, ben birkaç lirayı arayacak adam değilim. Değilim ama bazen de bozuk para lazım oluyor. Bir çay içiyorsun, ekmek alıyorsun veya affedersiniz tuvalete gidiyorsun bütün para vermek yakışık almıyor. Hanıma birkaç defa: “Haydi ceplerimi karıştırıyorsun anladık, bari bozuk paraların hepsini alma.” dedim. “Ceplerin deliniyor, sonra yine ben uğraşıyorum.” diye kestirip attı. Laf aramızda bu yüzden ufak çaplı kavga etmişliğimiz bile var. Hanım cebimden aldığı paraları ne yapar derseniz, onu da anlatayım. Biriktirir efendim. 1-2 lirayla ne olur demeyin, çok şey olur.

Arif, tam bir beyefendidir. Hem öyle böyle değil tam bir beyefendidir. Ne olacak canım, beyefendiyse beyefendi, deyip geçmeyin. Böyle beyefendi kolay kolay bulunmaz. Tanışıklığımız epey eski. Liseden. İkimiz de çok çalışkan sayılmazdık, tembel de değildik hani. İşte, ortalarda diyelim. Samimiyetimiz de orta şeker. Okuldan sonra ben Alamanya’ya gittim. O da belediyeye kâtip olarak girdi diye duydum. Alamanya’dan izne gelince belediyeye yolum düştü. Belediyeye varınca Arif aklıma geldi.