Açıkkara yine dopdolu bir sayıyla okuyucu karşısına çıktı. Her ayın 21'inde yayınlanacağı duyurulan dergi bu ay da geleneği bozmadı ve gününden önce çıktı. Derginin bu sayısında Aşık Sümmani, M. Fatih KÖKSAL, Mehmet DURMAZ, Hüseyin K. ECE, Ziya IŞIK, Sabit EYMEN, Cemal DİVANİ, Hasan Basri MESES, Erdal NOYAN, Servet YÜKSEL, Mehmet S. FİDANCI, Hacı Musa TUNCER, Hasan NALÇACI, Gülizar KARANAR, Hikmet ÖZDEMİR, Mehmet PEKTAŞ, Mevlüt YAVUZ ve Kısmet KEVEN yazı ve şiirleri yer alıyor.

Elindeki üç gömlekle kasaya yaklaşan işçi emeklisi Hulusi sıra kendisine gelince ürünleri kasiyere uzattı. Kasiyer işini adeta bir makine gibi yapıyordu müşterisine: -“Peşin, taksit” diye sordu. Hulusi: -“Peşin, peşin.” dedi. Kasiyer seri bir şekilde barkodları okuttu: -“99 TL efendim. 1 TL’lik daha ürün alırsanız AVM’nin hediye çekilişine katılabilirsiniz.” Akşama kadar çarşı pazar dolaşan Hulusi, tam olarak anlayamamıştı: -“Çekiliş mi?” dedi. Kızın ses tonu bir anda sertleşti, tezgâhın önündeki çorapları göstererek: -“Amcacım şuradan 3-5 liralık bir şey daha al, katıl işte. Araba veriyorlar.” dedi. Hulusi: -“İyi katılalım.” dedi. Kasiyer: -“Bay, bayan, çocuk?” diye sordu. Hulusi iyice sersemlemişti sanki: -“Bilmem, fark etmez.” dedi. Kasiyer öfkeli şekilde bir erkek çorabı alıp barkod okuyucuya okuttu: -“104 TL.” dedi. Hulusi, ödemeyi yapıp poşeti aldı. Bir elinde poşet, bir elinde fiş vardı. Bu arada kasiyer diğer müşteriye geçmişti bile.

Açıkkara yine dopdolu bir sayıyla okuyucu karşısına çıktı. Her ayın 21'inde yayınlanacağı duyurulan dergi bu ay da geleneği bozmadı ve gününden önce çıktı. Derginin bu sayısında Posoflu Zülali, Abdulvahap Kocaman, Hüseyin Barak, Halit Yıldırım, Erdal Noyan, Toygar Yontar, Mehmet S. Fidancı, Meral Kefal, Mehmet Pektaş, Mehmet Nuri Sunguroğlu, Erol Koca, Kısmet Keven'in yazı ve şiirleri yer alıyor.

Yıllarca gönlüme göre bir kız aradım. Önüme kimler kimler çıktı hiçbirine dönüp bakmadım. Sonunda aradığımı bir banka şubesinde buldum. Fatura ödemek için bankoya yanaştığımda bir an başımı sola doğru çevirdim. Yan taraftaki bankoda çalışıyordu. Onu görür görmez: “İşte evleneceğim kişi bu.” dedim. O yemyeşil gözler, o kaşlar, dalga dalga saçlar, ipek gibi ışıldayan ten, dudaklar, yanaklar, o endam… Hayallerimdekinden de güzeldi. Aradığımı bulmuştum bulmasına ama bakalım evli miydi, bekâr mıydı, nişanlısı, sözlüsü var mıydı? Kimin nesi, kimin fesiydi? Aklımda sorular dönüp dururken karşımdaki bankacının sesiyle irkildim: -“Beyefendi sizin ne vardı? Beyefendi size söylüyorum!” -“Benim mi?” -“Evet, beyefendi buyurun.” Ben ne için gelmiştim, bankaya? Aklım başımdan, gitti, para mı çekecektim, para mı yatıracaktım, fatura mı ödeyecektim, bir arkadaşa mı bakıp çıkacaktım? Unuttum. Adımı sorsalar acaba “Emre” diyebilir miydim? Elimde sıra numarası ile bankadan çıktım, sokak sokak dolandım, durdum.

Keskin'den Ankara'ya göçüp gelmiş bir ailenin çocuğu Niyazi. Küçük yaşta saz çalmayı öğrenmiş, ömrünü düğünlerde müzisyenlik yaparak geçirmiş. Yaşıtları şöhret olurken o hep geçim derdi çekmiş. Şimdi hüzünlü hayatını okuyanlardan bir isteği var. Çankayalı Niyazi'nin Dramı Açıkkara sayfalarında.